Nog nooit in de Nederlandse politieke geschiedenis heeft de kiezer zo’n stortvloed aan informatie over zich heen gekregen als tijdens de campagne voor de verkiezingen van de Tweede Kamer op 22 november. Het regent debatten en gesprekken met lijsttrekkers en andere politici – op de radio, de televisie, in podcasts, in dag- en weekbladen en in zalen door heel het land. Elseviers Weekblad houdt een lijst bij van de grotere debatten. Op 14 november stond de EW-teller op 55 stuks, gemeten vanaf begin oktober.
Helpt die tsunami de kiezer om te bepalen welke partij dit keer zijn stem zal krijgen?
De ideale verkiezingscampagne zou een ideologische ideeënstrijd moeten zijn, waarin het schuurt en knettert tussen de politieke partijen en kiezers duidelijke keuzes krijgen voorgeschoteld. Maar deze campagne begon als een echoput waarin de partijen elkaar napraatten en eindigde in een boksring waar zij – opgehitst door peilingen – door elkaar heen kakelden. Ze willen allemaal meer...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
De kernzin is volgens mij:onbesproken blijven de harde keuzes die politici moeten maken . Mijn vraag is hoe dit komt, en hoe zou het anders kunnen? Iets voor een volgende keer?
Het Narrenschip van Plato, binnenkort afgemeerd in de Haagse Hofvijver.
Is dit politiek?
Glimlachend daalt hardvochtige kilte neer,
als giftige nevel op de akkers.
Op een hete, kreunende aarde bezoedelen vingers van de macht onze kleinkinderen.
Debatteren polariseert