Na een week van ontzetting in progressieve kring, van spontane demonstraties tegen het dreigende fascisme en zelfs uithuilsessies bij sommige omroepen in Hilversum – alsof de stampende laarzen al spoedig door de straten zouden klinken – zakte de paniek alweer weg: het gevreesde kabinet-Wilders gaat er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet komen.
Het was Pieter Omtzigt die een einde maakte aan het gevreesde scenario. In een brief aan verkenner Ronald Plasterk zette NSC uiteen dat het verkiezingsprogramma van de PVV standpunten bevat ‘die naar ons oordeel in strijd zijn met de Grondwet’, gevolgd door een reeks ‘politiek inhoudelijke standpunten’ van de PVV die niet te rijmen zijn met die van NSC, zoals het gespeculeer over een Nexit en de beëindiging van de steun aan Oekraïne. Zo wordt Geert Wilders feitelijk gedwongen zijn halve verkiezingsprogramma niet alleen ‘in de ijskast’ te zetten, zoals de PVV-leider het zelf noemde, maar in de prullenbak te...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
Prima een breed gedragen zakenkabinet ( extraparlementair) doet recht aan de kiezers en biedt ruimte om de broodnodige veranderingen ( bestuurscultuur) in gang te zetten
herstel van de democratie, dat is het wat op gang wordt gebracht als de kamer de macht terugkrijgt,grondwettelijk gezien haar recht. Dankzij tjeenk willink, Wim Voermans en dan nu thijs Broere
Vreemd dat nog in onze Grondwet staat dat het Parlement mede-wetgever is!?
Zo\’n zakenkabinet zonder regeerakkoord is so wie so een goed idee. De regering wordt dan terecht weer een louter uitvoerende macht die slechts uitvoert wat het Parlement als beleid heeft vastgesteld.