Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer (63) houdt kantoor in Den Haag, drie keer struikelen bij de Tweede Kamer vandaan, maar ze woont op een oude woonboot in een Amsterdamse gracht. De loopplank van de wal naar het schip is voor haar een fijne afsluiting van de dag, zegt ze. ‘Het is toch best raar werk. Als Ombudsman of -vrouw ben je een Hoog College van Staat. Dat gaat gepaard met allerlei protocollen waarmee je rekening moet houden: dit zeg je wel, dit zeg je niet. Een chauffeur brengt mij in een grote auto overal naartoe zodat ik achterin kan zitten werken.’ Ze kijkt de kajuit rond. ‘Maar dit ben ik ook.’

De inrichting is opvallend sober. Weinig meubels. Nauwelijks snuisterijen. Wel een serieus espressoapparaat. En achterin heb ik een geweldig bad, zegt ze enigszins beschroomd. Op tafel ligt een schetsblok met zelfportretten. Kalverboer, die naast orthopedagogiek en rechten ook aan de kunstacademie studeerde, tekent sinds de aanstelling als Kinderombudsvrouw in 2016...