Onderweg naar onze vakantiebestemming duurt het nooit lang voor de kinderen zich vanaf de achterbank bemoeien met de muziek. Om ruzie te voorkomen, mogen ze om beurten een liedje uitzoeken. Mijn dochtertje van acht kiest steevast voor Nederlandstalige zangers als Flemming en Joost Klein, terwijl mijn elfjarige zoon tot mijn genoegen Eminem heeft omarmd.

Toch is het in de minimaatschappij van ons gezin beperkt houdbaar om iedereen zijn of haar eigen muziek te laten kiezen. Al zou mijn dochtertje je graag overtuigen van het tegendeel, na een paar keer heb je Europapa echt wel gehoord. Het plezier dat zij beleeft aan het eindeloos meezingen met Joost Klein weegt nu eenmaal niet op tegen de ergernis die zich van de rest van het gezin meester maakt wanneer we voor de zestiende keer ‘Welkom in Europa jongûh’ horen.

De rit is voor iedereen aangenamer met muziek die we allemaal leuk vinden. Vrijheid is tenslotte niet het optimaliseren van je eigen geluk ten koste van anderen, maar een gezamenlijke zoektocht naar een evenwicht waarin ruimte ontstaat voor de redelijke wensen van ieder individu.

Een van die liedjes waar we allemaal graag naar luisteren, is De Leven van Sef. Het aanstekelijke refrein kunnen we allemaal waarderen. De kinderen vinden het daarnaast buitengewoon grappig hoe Sef speelt met zijn (lid)woorden, terwijl zijn teksten bij ons ook appelleren aan een dieper gevoel.

Ik was dan ook direct enthousiast toen de redactie opperde om Sef te vragen voor een zomerinterview. Sef staat voor alles wat Vrij Nederland wil zijn. Uitgesproken en kritisch, maar ook constructief en verbindend. Streetwise, maar ook intellectueel. En minstens zo belangrijk: grappig als het kan, ernstig waar het moet.

Eerder schreef ik op deze plek al over de vernieuwingen die wij komend najaar willen doorvoeren. We bouwen aan een nieuwe website en app waarmee we straks online weer veel dichter op de actualiteit kunnen zitten. In het papieren maandblad gaan we juist nog meer de verdieping zoeken.

Deze extra dikke zomereditie geeft alvast een voorproefje van het soort verhalen waarvan we er straks nog veel meer willen maken. Onze schrijvers reisden af naar het Indonesische eiland Sumba en het Griekse eiland Poros om de gevolgen van onze reislust te onderzoeken. Thijs Broer blikt terug op een krankzinnig politiek jaar, Fréderike Geerdink op de studentenprotesten op de universiteiten en we stuurden Jonah Falke op pad naar Arnhem, waar de wethouder — met of zonder Spreidingswet — vastbesloten is om niet minder, maar meer asielzoekers op te vangen.

En natuurlijk zijn we ook op zoek gegaan naar een paar luchtige anekdotes voor op de zomerborrel. Wist je bijvoorbeeld dat vrouwtjesdolfijnen ook plezier beleven aan seks? En dat de menopauze voor orka’s bijna een voorwaarde is om de hoogste trede binnen het matriarchaat te betreden?

Dit en veel meer lees je in deze extra dikke editie van Vrij Nederland. Ik wens je een prachtige zomer.