Volgt Wilders het voorbeeld van zijn homofobe rolmodel Orbán?

Het is een stralende winterdag als Victor Orbán en Geert Wilders zich ter gelegenheid van een ‘vriendschapsbezoek’ gebroederlijk laten fotograferen op de balustrade van een overheidsgebouw in Boedapest. De Nederlandse verkiezingswinnaar en de Hongaarse premier met dictatoriale trekjes turen met half dichtgeknepen ogen naar de horizon. Tevreden kijken ze toe hoe de zon opkomt voor extreemrechts in Europa. Het is een vruchtbare ontmoeting.

Nog voor zijn vertrek uit Boedapest kondigt Wilders aan eind april alweer terug te keren naar zijn Hongaarse ‘held’. Wilders spreekt dan met Orbán op een ultraconservatief Hongaars evenement, waar een nieuwe extreemrechtse droom wordt geschetst voor Europa. Journalisten zijn daar niet welkom. De formerende partijen halen hier hun schouders over op: ‘Dat zou mijn keuze niet zijn.’

Onlangs publiceerde mensenrechtenorganisatie Amnesty International een kritisch rapport over Hongarije, dat weinig aandacht kreeg in de Nederlandse media. Amnesty onderzocht de impact van Orbáns nieuwe anti-lhbtiq+-wet. Deze wet verbiedt sinds 2021 het ‘afbeelden en promoten’ van diverse genderidentiteiten en seksuele oriëntaties aan minderjarigen. Zo mogen boeken waar lhbtiq+’ers in voorkomen niet meer worden verkocht in de buurt van scholen of kerken. Elders mogen ze nog uitsluitend worden verkocht in een met plastic gesealde verpakking. Op televisie mag overdag geen ‘lhbtiq+-propaganda’ meer worden uitgezonden. Op scholen is voorlichting over niet-heteroseksuele oriëntaties verboden.

De conclusie van het rapport is even schokkend als voorspelbaar: lhbtiq+-discriminatie is in Hongarije sinds 2021 flink toegenomen. De overheid maakt werk van het handhaven van de wet: deelt boetes uit, klaagt overtreders aan. Ook is de wet zo vaag beschreven, dat journalisten en adverteerders aan zelfcensuur doen om geen straf te riskeren. Want wat is lhbtiq+propaganda? De subtekst van de wet is dan ook helder: lhbtiq+’s vormen een gevaar voor kinderen en de sociale cohesie.

Voor de goede orde: het idee dat je seksualiteit kunt propageren, is wetenschappelijk al lang achterhaald. Als je je geaardheid zou kunnen vormen, waren alle lhbtiq+-kinderen met hetero-ouders nooit gay geworden en zou homogenezingstherapie werken. De homofobie van Orbán is dan ook niets anders dan zondebokpolitiek onder de valse vlag van het kwetsbare kind, overgewaaid uit Rusland. Orbán steekt met zijn wet zijn staatsrechtelijke duim omhoog voor homohaat en duwt hele generaties terug in de kast. Precies volgens het boekje van Poetin.

Als homoseksuele man in Nederland probeer ik mezelf een beetje te sussen. Maar kijkend naar de foto van Wilders en Orbán lopen de rillingen over mijn lijf.

Als homoseksuele man in Nederland probeer ik mezelf een beetje te sussen. ‘Het zal wel meevallen, joh, als Wilders aan de macht komt,’ zeg ik tegen mijzelf. Maar kijkend naar de foto van Wilders en Orbán lopen de rillingen over mijn lijf. Als het gaat over homorechten heeft Wilders een rookgordijn opgetrokken. Ik heb geen idee waar ik hem moet plaatsen. Volgt hij het voorbeeld van zijn Hongaarse rolmodel Orbán?

De PVV stemde in het verleden stelselmatig tegen wetten en wetswijzigingen die de lhbtiq+-emancipatie bevorderden. Zoals het opnemen van discriminatie op grond van seksuele gerichtheid in Artikel 1 van de Grondwet. Op X zei Wilders gek te worden van woke en lhbtiq+-gedram.

Het uitblijven van een moreel standpunt van Wilders is niet alleen verwerpelijk en bizar, het maakt het bovendien moeilijk om een probleem aan te kaarten en mensen te overtuigen van de gevaren voor onze vrijheid. De populistische wind kan immers nog alle kanten op waaien. Wilders zegt voor ‘het Nederlandse volk’ op te komen, maar ik vraag me af: horen mijn vriend en ik daarbij?